Składniki:
Marskość wątroby (ang. liver cirrhosis) to problem zdrowotny, który ma charakter przewlekły i rozwija się jako konsekwencja wielu chorób wątroby. W czasie rozwoju marskości wątroby dochodzi do zmian zwyrodnieniowych i ogniskowej martwicy komórek narządu. W przebiegu marskości wątroby tkanka łączna tworzy zwłóknienia, które zastępują zdrową tkankę wątroby. Są to zbliznowacenia, które mogą częściowo blokować przepływ krwi przez narząd, przyczyniając się do dalszej degeneracji wątroby. W efekcie wątroba przestaje spełniać swe fizjologiczne funkcje - nie usuwa z organizmu toksyn, nie przetwarza składników odżywczych, hormonów i leków, a także nie jest w stanie produkować białek regulujących proces krzepnięcia krwi i żółci wspomagającej wchłanianie tłuszczów.
Marskość wątroby to dość częsta choroba, dotykająca nawet 3 na tysiąc osób. Mimo że istnieje wiele chorób wątroby czy chorób przyczyniających się do nieprawidłowego metabolizmu, które powodują w swoim przebiegu powstawanie marskości wątroby, to nadal jej najczęstszymi przyczynami są alkoholizm oraz przewlekłe zapalenie wątroby, powodowane wirusami zapalenia wątroby typu B, C oraz D. Nieleczona marskość wątroby, która daje zewnętrzne efekty, prowadzi zwykle do śmierci w ciągu kilku lat na skutek powikłań związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem narządu lub przez rozwój w kierunku raka wątrobowy - komórkowy. Marskość wątroby powoduje również wiele specyficznych i niespecyficznych objawów o znacznym nasileniu, które w istotny sposób pogarszają życie chorego, często uniemożliwiając normalne funkcjonowanie.
1. Marskość wątroby - przyczyny
Wątroba stanowi jeden z najważniejszych narządów naszego ciała. Mimo że jej budowa jest stosunkowo homogeniczna – w większości składa się z jednorodnych komórek wątrobowych – hepatocytów, to spełnia bardzo wiele funkcji w organizmie. Uczestniczy w trawieniu tłuszczów produkując żółć, jest też ważnym ogniwem układu odpornościowego, bierze udział w wydalaniu z organizmu wielu toksyn, produktów przemiany materii oraz leków. Ze względu na mnogość funkcji, duże narażenie na czynniki toksyczne oraz duży przepływ krwi, jest szczególnie narażona na uszkodzenia. W związku z tym posiada niesamowite zdolności regeneracyjne. Znane są przypadki, gdy po usunięciu fragmentu wątroby potrafił on „odrosnąć” w całości, dalej spełniając swoje funkcje. Mimo to przewlekłe narażenie na czynniki toksyczne czy powodujące stan zapalny prowadzić może do jej trwałego uszkodzenia.
Marskość wątroby to stan, w którym prawidłowe komórki wątroby zastępowane są nieprawidłowymi guzkami regeneracyjnymi. Składają się one z tkanki łącznej, a ich pojawienie wiąże się z zaburzeniem procesu tworzenia i usuwania tkanki łącznej w wątrobie. Jej nadmierny rozrost prowadzi do wypierania prawidłowych komórek, zaburzenia fizjologicznego przepływu krwi i w konsekwencji dalszego obumierania i włóknienia prawidłowej tkanki wątroby. W momencie, gdy wątroba ulegnie już istotnej degeneracji, powodując zaburzenia metabolizmu, następuje dalszy, przyspieszony proces niepożądanych zmian w wątrobie, na skutek jej większego obciążenia. Marskość wątroby prowadzi więc do błędnego koła postępującej degradacji narządu, który kończy się śmiercią w ciągu kilku lat.
Aby doszło do zapoczątkowania procesu zwłóknienia wątroby, zwykle wystąpić musi czynnik długotrwale, niekorzystnie na nią działający. Najczęściej takim czynnikiem jest alkohol. Choć nie tylko osoby borykające się z chorobą alkoholową narażone są na poważne konsekwencje ze strony wątroby. Udowodniono, że regularnie spożywany alkohol, nawet w niedużych ilościach, powszechnie uważanych za dopuszczalne, istotnie przyczynia się do zwiększenia ryzyka wystąpienia marskości wątroby. I tak we Francji, gdzie istnieje kultura picia niewielkich ilości wina do posiłku, zachorowalność na marskość wątroby o podłożu alkoholowym jest wyższa niż w niektórych krajach cechujących się nawet wyższym, ale bardziej okazjonalnym spożyciem alkoholu.
Drugą najczęstszą przyczyną jest przewlekłe zapalenie wątroby wirusami zapalenia wątroby typu B i C (HB V i HCV). Zakażenie tymi wirusami prowadzić może do rozwoju postaci przewlekłej zapalenia wątroby , która trwa wiele lat w postaci bezobjawowej. Szczególnie narażone na rozwój takiej formy choroby są małe dzieci oraz osoby o słabszej odporności. O ile istnieje możliwość zaszczepienia się przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B (HB V), to nie istnieje szczepionka przeciw HCV, który niestety jest coraz powszechniejszy.
Zakażenie tymi wirusami odbywa się zwykle przez kontakt z krwią osoby chorej lub drogą kontaktów seksualnych. Szacuje się, że w Polsce wirusem HCV w postaci przewlekłej dotkniętych może być nawet 750 tys., a wirusem HB V 700 tys. osób, z których większość może nie zdawać sobie sprawy z faktu zakażenia i roznosić wirus dalej.
Na szybki rozwój marskości wątroby szczególnie narażone są osoby zakażone dwoma wirusami jednocześnie. Wykazano również negatywny wpływ na przebieg choroby u mężczyzn, osób cierpiących na cukrzycę, zakażonych HIV oraz starszych. Istnieją również towarzyszące czynniki ryzyka, które można kontrolować. Osoby zakażone nie powinny pić alkoholu, palić papierosów czy utrzymywać zbyt wysokiej masy ciała.
W krajach rozwiniętych, gdzie udało się ograniczyć zachorowalność na WZW typu B, w coraz większym stopniu do występowania marskości wątroby przyczynia się otyłość, będąca jedną z chorób cywilizacyjnych. Inne częste przyczyny to: choroby metaboliczne, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, przewlekłe przyjmowanie leków, kiła, sarkoidoza, choroby dróg żółciowych czy choroby powodujące przewlekłą niewydolność krążenia w obrębie wątroby, jak prawo komorowa niewydolność serca czy zakrzepowa choroba żył.
2. Marskość wątroby - objawy, powikłania, leczenie
Marskość wątroby dawać może szereg objawów związanych z upośledzeniem funkcji tego narządu. Dochodzi do tego już w dość zaawansowanych stadiach choroby. Marskość wątroby rozwijająca się bez specyficznych objawów wątrobowych nazywana jest wyrównaną. Pojawienie się zewnętrznych, wyraźnych objawów zaburzenia metabolizmu wątroby zwane jest dekompensacją marskości i oznacza, że choroba weszła w zaawansowaną, potencjalnie groźną dla życia fazę.
Leczenie marskości wyrównanej sprowadza się do ograniczania czynników uszkadzających narząd, tak by umożliwić jego regenerację lub przynajmniej spowolnić dalszą degenerację. W postaci wyrównanej marskość wątroby nie stanowi istotnego utrudnienia w życiu chorego, może on zwykle normalnie funkcjonować i pracować. W postaci z dekompensowanej następuje jednak gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia, z reguły uniemożliwiające prowadzenie normalnej aktywności życiowej. W tej postaci dodatkowo wprowadza się leczenie objawowe oraz rozważa wykonanie przeszczepu wątroby, który jest jedyną metodą wyleczenia marskości wątroby i szansą na powrót do normalnego życia.
Początkowe objawy marskości w postaci wyrównanej nie są charakterystyczne. Najczęstszym z nich i pojawiającym się jako pierwszy jest łatwe męczenie i osłabienie. Występować mogą również: utrata apetytu, spadek masy ciała, nietolerancja pewnych pokarmów, zaparcia na przemian z biegunkami, nudności, ociężałość, senność, zaburzenia libido, bolesne skurcze mięśni, występujące szczególnie w nocy, krwawienia z błon śluzowych, świąd skóry oraz stany podgorączkowe niewyjaśnionego pochodzenia.
W okresie wyrównanej marskości wątroby rozpoznanie na podstawie objawów zewnętrznych jest trudne. W rozpoznaniu marskości wątroby uwzględnia się wszystkie objawy wskazywane przez chorego, badania laboratoryjne, próby czynnościowe, ale dopiero biopsja wątroby i badanie histopatologiczne materiału są najbardziej obiektywną formą oceny stanu wątroby.
Charakterystyczne objawy dekompensacji marskości wątroby rozwijają się w zaawansowanej postaci choroby. Dochodzi do zaburzeń funkcjonowania gospodarki hormonalnej, jako że wątroba jest ważnym ogniwem w prawidłowym funkcjonowaniu równowagi endokrynologicznej. W przebiegu marskości wątroby komórki wątroby tracą zdolność wychwytywania endogennych hormonów z krwi, przez co równowaga zostaje zachwiana. U mężczyzn, na skutek zwiększenia stężenia estrogenów we krwi, dochodzić będzie do zmniejszenia libido, impotencji oraz pojawienia się żeńskich cech płciowych – zaniku owłosienia na klatce piersiowej, zaniku jąder, powiększenia gruczołów piersiowych – ginekomastii. Dochodzić może do niepłodności. U kobiet odwrotnie, pojawiać się mogą męskie cechy płciowe, w szczególności nadmierny zarost zwany hirsutyzmem.
U niektórych chorych pojawia się wodobrzusze, które powodować może przepukliny, najczęściej przepuklinę pępkową. Chorzy charakteryzują się specyficzną sylwetką z powiększonym tułowiem oraz cienkimi kończynami – jest to tzw. „sylwetka kasztanowego ludzika”, charakterystyczna dla marskości wątroby. Wodobrzusze powodowane jest najprawdopodobniej przez nadciśnienie wrotne oraz zaburzenia metabolizmu toksyn. W efekcie dochodzi do zaburzenia szeregu mechanizmów krążenia oraz upośledzenia wydalniczej funkcji nerek, co powoduje akumulację wody i sodu w organizmie. Pierwszym etapem leczenia wodobrzusza jest ograniczenie spożywania sodu, chorym zaleca się zaniechanie solenia i zastępowanie soli w kuchni ziołami lub chlorkiem potasu. W słabo nasilonych postaciach wodobrzusza odstawienie soli z reguły wystarcza do cofnięcia się tego objawu. W przypadku nieskuteczności samego odstawienia soli stosuje się leki moczopędne. Jeśli ta kuracja również nie przyniesie rezultatu, co występuje u około 10 proc. chorych, to mamy do czynienia z wodobrzuszem opornym i jedyną opcją leczenia pozostaje przeszczep wątroby.
W przebiegu wodobrzusza dochodzić może do samoistnych zapaleń bakteryjnych, powodowanych prawdopodobnie przez bakterie pochodzące z przewodu pokarmowego. Zapalenie objawia się zwykle wysoką gorączką, wystąpić może wstrząs septyczny oraz zakażenie, które może być czynnikiem wyzwalającym encefalopatię wątrobową o ostrym przebiegu. W przypadku wystąpienia zapalenia z objawami niezbędne jest szybkie podjęcie antybiotykoterapii.
Dochodzi również do wyczuwalnych zmian struktury i wielkości wątroby. U części chorych staje się ona powiększona, a u innych zmniejszona, schowana pod łukiem żebrowym. Mogą być wyczuwalne charakterystyczne, nieprawidłowe guzki regeneracyjne na jej powierzchni.
Najbardziej charakterystyczne są jednak objawy skórne. Pojawia się żółtaczka, która w przebiegu marskości świadczy najczęściej o trwałym upośledzeniu zdolności komórek wątroby do wydalania bilirubiny do żółci i charakteryzuje się umiarkowanym nasileniem objawów. Taka przewlekła żółtaczka niesie złe rokowanie dla chorego. Nieraz żółtaczka wiąże się z nasileniem pewnego czynnika, który może przyczyniać się również do powstawania marskości wątroby, na przykład zatrucia alkoholem, i zanika po jego zniknięciu. Mimo że jest ona bardziej nasilona, to po wyeliminowaniu czynnika wyzwalającego zwykle zanika, a rokowanie jest nieco lepsze. Inne częste objawy skórne związane są z upośledzonym metabolizmem. Należą do nich naczyniaki gwiaździste, czyli tzw. „pajączki”, nadmierna pigmentacja skóry, rumień dłoniowy oraz tzw. kępki żółte – charakterystyczne narośle w oczodołach, głównie nad oczami, odcinające się kolorem od skóry twarzy. Pojawiać się może również na brzuchu charakterystyczna „głowa meduzy”, czyli powiększone żyły krążenia obocznego na skórze.
Poważnym powikłaniem marskości wątroby jest encefalopatia wątrobowa. Jest to zespół zaburzeń funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego w związku z dysfunkcją wątroby. Prawdopodobną przyczyną jest zwiększone stężenie toksyn we krwi, w tym toksyn endogennych, jak amoniak, które upośledzają prawidłową pracę tkanki nerwowej mózgu. Większość osób cierpiących na marskość wątroby doświadcza encefalopatii wątrobowej w postaci utajonej, niedającej wyraźnych objawów. Objawy towarzyszące jawnej encefalopatii wątrobowej to zaburzenia świadomości, zaburzenia snu i rytmu dobowego, zaburzenia osobowości, obniżenie zdolności intelektualnych czy drżenia mięśniowe. W bardziej zaawansowanej fazie dochodzić może do stanów lękowych lub wybuchów agresji, braku koordynacji ruchowej, oczopląsu, a nawet śpiączki. W przebiegu marskości wątroby wystąpić mogą dwa rodzaje encefalopatii dającej objawy – ostra i przewlekła.
Postać ostra związana jest z nagłym pojawieniem się czynnika wyzwalającego, najczęściej jest to krwawienie z przewodu pokarmowego, przedawkowanie leków moczopędnych związane z leczeniem wodobrzusza czy zakażenie bakteryjne. Leczenie sprowadza się do wyeliminowania czynnika wyzwalającego, po czym wszystkie objawy z reguły ustępują i pacjent wraca do pierwotnej sprawności. W celu złagodzenia objawów zaleca się głodówkę, przeczyszczenie i leczenie farmakologiczne, pomagające oczyścić organizm.
Postać przewlekła jest trudniejsza w leczeniu. Wiąże się ona z poważnym uszkodzeniem wątroby. Stosuje się leczenie farmakologiczne oraz zaleca ograniczenie białka w diecie (redukcja poziomu amoniaku we krwi), które powodują zwykle osłabienie objawów lub nawet powrót do postaci utajonej. Jednak jedyną skuteczną metodą leczenia, dającą dobry rezultat w długim okresie, jest przeszczepienie wątroby.
Bardzo częstym powikłaniem marskości wątroby, związanym z zaburzonym krążeniem w obrębie wątroby, jest nadciśnienie żyły wrotnej (syn. nadciśnienie wrotne). Żyła wrotna jest krótkim naczyniem krwionośnym, którym krew dopływa do wątroby. Do naczynia tego krew jest doprowadzana szeregiem innych żył, z żołądka, śledziony, jelit oraz trzustki. Nadciśnienie żyły wrotnej może powodować więc pośrednio powstawanie zaburzeń krążenia również w tych narządach. W efekcie najczęściej dochodzi do hipersplenizmu, czyli nadczynności śledziony. Śledziona jest wyraźnie powiększona, dochodzi w niej do wzmożonego wychwytywania krwinek, co prowadzić może do małopłytkowości, niedokrwistości i leukopenii. Obok zaburzenia syntezy czynników krzepnięcia przez hepatocyty, jest to czynnik warunkujący pojawianie się objawów skazy krwotocznej – krwawienia z błon śluzowych, przewodu pokarmowego, etc.
Ciężkim powikłaniem w przebiegu marskości wątroby jest zespół wątrobowy-nerkowy. Jest on przyczyną większości zgonów w przebiegu marskości wątroby. Zaburzenia metabolizmu i krążenia związane z upośledzeniem funkcjonowania wątroby doprowadzić mogą z czasem do poważnej dysfunkcji nerek. Leczenie sprowadza się do próby usprawnienia czynności wątroby, bez której niemożliwe jest przywrócenie prawidłowej funkcji nerek. U chorych, u których wystąpił zespół wątrobowy-nerkowy, a ogólny stan zdrowia nie jest zły, należy rozważyć przeszczepienie wątroby.
Drugą co do częstości bezpośrednią przyczyną śmierci w przebiegu marskości wątroby jest rak wątrobowokomórkowy (ang. hepatocellular carcinoma, HCC). Jest to jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych na całym świecie. Na rozwój raka szczególnie narażone są osoby, u których marskość wątroby rozwinęła się na podłożu przewlekłego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C oraz w nieco mniejszym stopniu typu B. Rak ten jest możliwy do wyleczenia jedynie przez wycięcie i przeszczep wątroby. Jeśli dojdzie do wystąpienia przerzutów, to rokowanie jest złe i leczenie przyjmuje charakter paliatywny. Rak ten nie odpowiada dobrze na chemioterapię.
Przy leczeniu marskości wątroby od chorego oczekuje się zwykle zmiany trybu życia i pewnych zachowań, które mogą zredukować negatywne objawy oraz wyraźnie przedłużyć życie i polepszyć jego jakość. Najważniejsze jest kompletne wyeliminowanie czynników uszkadzających wątrobę, jak alkohol czy inne substancje chemiczne, o ile to możliwe. Zaleca się oszczędzający tryb życia, a jednocześnie podejmowanie wysiłku fizycznego, odpowiedniego do stanu zdrowia pacjenta. Zaleca się również dobór odpowiedniej diety, ograniczającej spożywanie tłuszczów, ale zawierającej odpowiednią ilość białka (1,0-1,5 g/kg masy ciała), cukry proste, sole mineralne i witaminy. Dieta taka zawierać powinna dużo owoców, warzyw oraz ograniczone ilości mięsa czerwonego, które można zastępować rybami czy drobiem.
3. Marskość wątroby - profilaktyka
Marskość wątroby jest chorobą rozwijającą się przez wiele lat i szansę jej wystąpienia można zredukować praktycznie do zera, przestrzegając kilku zasad higienicznego trybu życia.
By zapobiec marskości wątroby, należy przede wszystkim unikać alkoholu, zakażeń wirusami zapalenia wątroby oraz innych czynników, które przyczyniają się do uszkodzenia wątroby w sposób długotrwały. Całkowita abstynencja alkoholowa, brak nadwagi, unikanie przewlekłego działania substancji toksycznych oraz zakażeń WZW typu B i C zredukują ryzyko wystąpienia marskości wątroby praktycznie do zera. Czasem zaleca się stosowanie suplementów diety zawierających wyciągi z ziela karczocha lub nasion ostropestu plamistego. Działają one ochronnie na zdrowe komórki wątroby oraz wpływają na szybszą regenerację jej uszkodzonych komórek.
Dlaczego mężczyźni wolą blondynki
a zagrożenia innymi chorobami.
Fot. Coraz więcej na świecie jest mieszańców ras ludzkich.
Brunetki, blondynki a może... rude, łysy, brąz, czarny, siwy, rudy ? Który naturalny kolor włosów uważasz za najbardziej atrakcyjny ? Prawdą jest, że odmienność ras przyciąga i na świecie jest więcej blondynek niż blondynów oraz mieszańców blondynów z innymi rasami ludzkimi - co powoduje wady genetyczne, na poziomi drugiego stopnia, śmiertelności na świecie, chorób cywilizacyjnych.
Fot. Mapa kolorów włosów globalnie wedle świata nauki.
Dwa typu ras obecnie krzyżówek Mischling
Blondynka + Szatynka = Aryjka Hitlera
- dynia
- czosnek (świeży lub sproszkowany)
- curry
- sól i pieprz
- mleko kokosowe light
- pestki dyni
- chili
Gotujemy bulion warzywny (wywar ze świeżej włoszczyzny). Świeżą dynię z curry, solą, pieprzem i sproszkowanym czosnkiem lekko podsmażamy bez tłuszczu na patelni lub w woku. W malakserze miksujemy dynię z bulionem warzywnym oraz mlekiem koksowym light (można też dodać zwykłego mleka bez laktozy) w takiej
proporcji, by zupa nie była zbyt rzadka. Krem gotujemy 15 min i podajemy z dodatkiem prażonych pestek dyni oraz chili.
Fot. Katarzyna Skrzynecka na ,, Kogel Mogel ''.
Zupa dyniowa Katarzyny Skrzyneckiej, która jest na odchudzaniu - ukazuje pierwsze efekty chudnięcia blondynki na menopauzie. Jad wykazują media odchudzanie się w podeszłym wieku szkodzi na kości. Pewna aktorka schudła 20 kg, poszła na imprezę i zwichnęła nogę. Jak wykazuje medycyna naturalna dynia jest lekiem na niedoczynność wątroby, która raczej nie lubi ostrych przypraw.
Marskość wątroby - zwłóknienie.
Fot.Osoba cierpiąca na niewydolność wątroby - zwłóknienie wątroby.
Marskość wątroby (ang. liver cirrhosis) to problem zdrowotny, który ma charakter przewlekły i rozwija się jako konsekwencja wielu chorób wątroby. W czasie rozwoju marskości wątroby dochodzi do zmian zwyrodnieniowych i ogniskowej martwicy komórek narządu. W przebiegu marskości wątroby tkanka łączna tworzy zwłóknienia, które zastępują zdrową tkankę wątroby. Są to zbliznowacenia, które mogą częściowo blokować przepływ krwi przez narząd, przyczyniając się do dalszej degeneracji wątroby. W efekcie wątroba przestaje spełniać swe fizjologiczne funkcje - nie usuwa z organizmu toksyn, nie przetwarza składników odżywczych, hormonów i leków, a także nie jest w stanie produkować białek regulujących proces krzepnięcia krwi i żółci wspomagającej wchłanianie tłuszczów.
Marskość wątroby to dość częsta choroba, dotykająca nawet 3 na tysiąc osób. Mimo że istnieje wiele chorób wątroby czy chorób przyczyniających się do nieprawidłowego metabolizmu, które powodują w swoim przebiegu powstawanie marskości wątroby, to nadal jej najczęstszymi przyczynami są alkoholizm oraz przewlekłe zapalenie wątroby, powodowane wirusami zapalenia wątroby typu B, C oraz D. Nieleczona marskość wątroby, która daje zewnętrzne efekty, prowadzi zwykle do śmierci w ciągu kilku lat na skutek powikłań związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem narządu lub przez rozwój w kierunku raka wątrobowy - komórkowy. Marskość wątroby powoduje również wiele specyficznych i niespecyficznych objawów o znacznym nasileniu, które w istotny sposób pogarszają życie chorego, często uniemożliwiając normalne funkcjonowanie.
1. Marskość wątroby - przyczyny
Wątroba stanowi jeden z najważniejszych narządów naszego ciała. Mimo że jej budowa jest stosunkowo homogeniczna – w większości składa się z jednorodnych komórek wątrobowych – hepatocytów, to spełnia bardzo wiele funkcji w organizmie. Uczestniczy w trawieniu tłuszczów produkując żółć, jest też ważnym ogniwem układu odpornościowego, bierze udział w wydalaniu z organizmu wielu toksyn, produktów przemiany materii oraz leków. Ze względu na mnogość funkcji, duże narażenie na czynniki toksyczne oraz duży przepływ krwi, jest szczególnie narażona na uszkodzenia. W związku z tym posiada niesamowite zdolności regeneracyjne. Znane są przypadki, gdy po usunięciu fragmentu wątroby potrafił on „odrosnąć” w całości, dalej spełniając swoje funkcje. Mimo to przewlekłe narażenie na czynniki toksyczne czy powodujące stan zapalny prowadzić może do jej trwałego uszkodzenia.
Marskość wątroby to stan, w którym prawidłowe komórki wątroby zastępowane są nieprawidłowymi guzkami regeneracyjnymi. Składają się one z tkanki łącznej, a ich pojawienie wiąże się z zaburzeniem procesu tworzenia i usuwania tkanki łącznej w wątrobie. Jej nadmierny rozrost prowadzi do wypierania prawidłowych komórek, zaburzenia fizjologicznego przepływu krwi i w konsekwencji dalszego obumierania i włóknienia prawidłowej tkanki wątroby. W momencie, gdy wątroba ulegnie już istotnej degeneracji, powodując zaburzenia metabolizmu, następuje dalszy, przyspieszony proces niepożądanych zmian w wątrobie, na skutek jej większego obciążenia. Marskość wątroby prowadzi więc do błędnego koła postępującej degradacji narządu, który kończy się śmiercią w ciągu kilku lat.
Aby doszło do zapoczątkowania procesu zwłóknienia wątroby, zwykle wystąpić musi czynnik długotrwale, niekorzystnie na nią działający. Najczęściej takim czynnikiem jest alkohol. Choć nie tylko osoby borykające się z chorobą alkoholową narażone są na poważne konsekwencje ze strony wątroby. Udowodniono, że regularnie spożywany alkohol, nawet w niedużych ilościach, powszechnie uważanych za dopuszczalne, istotnie przyczynia się do zwiększenia ryzyka wystąpienia marskości wątroby. I tak we Francji, gdzie istnieje kultura picia niewielkich ilości wina do posiłku, zachorowalność na marskość wątroby o podłożu alkoholowym jest wyższa niż w niektórych krajach cechujących się nawet wyższym, ale bardziej okazjonalnym spożyciem alkoholu.
Drugą najczęstszą przyczyną jest przewlekłe zapalenie wątroby wirusami zapalenia wątroby typu B i C (HB V i HCV). Zakażenie tymi wirusami prowadzić może do rozwoju postaci przewlekłej zapalenia wątroby , która trwa wiele lat w postaci bezobjawowej. Szczególnie narażone na rozwój takiej formy choroby są małe dzieci oraz osoby o słabszej odporności. O ile istnieje możliwość zaszczepienia się przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B (HB V), to nie istnieje szczepionka przeciw HCV, który niestety jest coraz powszechniejszy.
Zakażenie tymi wirusami odbywa się zwykle przez kontakt z krwią osoby chorej lub drogą kontaktów seksualnych. Szacuje się, że w Polsce wirusem HCV w postaci przewlekłej dotkniętych może być nawet 750 tys., a wirusem HB V 700 tys. osób, z których większość może nie zdawać sobie sprawy z faktu zakażenia i roznosić wirus dalej.
Na szybki rozwój marskości wątroby szczególnie narażone są osoby zakażone dwoma wirusami jednocześnie. Wykazano również negatywny wpływ na przebieg choroby u mężczyzn, osób cierpiących na cukrzycę, zakażonych HIV oraz starszych. Istnieją również towarzyszące czynniki ryzyka, które można kontrolować. Osoby zakażone nie powinny pić alkoholu, palić papierosów czy utrzymywać zbyt wysokiej masy ciała.
W krajach rozwiniętych, gdzie udało się ograniczyć zachorowalność na WZW typu B, w coraz większym stopniu do występowania marskości wątroby przyczynia się otyłość, będąca jedną z chorób cywilizacyjnych. Inne częste przyczyny to: choroby metaboliczne, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, przewlekłe przyjmowanie leków, kiła, sarkoidoza, choroby dróg żółciowych czy choroby powodujące przewlekłą niewydolność krążenia w obrębie wątroby, jak prawo komorowa niewydolność serca czy zakrzepowa choroba żył.
2. Marskość wątroby - objawy, powikłania, leczenie
Marskość wątroby dawać może szereg objawów związanych z upośledzeniem funkcji tego narządu. Dochodzi do tego już w dość zaawansowanych stadiach choroby. Marskość wątroby rozwijająca się bez specyficznych objawów wątrobowych nazywana jest wyrównaną. Pojawienie się zewnętrznych, wyraźnych objawów zaburzenia metabolizmu wątroby zwane jest dekompensacją marskości i oznacza, że choroba weszła w zaawansowaną, potencjalnie groźną dla życia fazę.
Leczenie marskości wyrównanej sprowadza się do ograniczania czynników uszkadzających narząd, tak by umożliwić jego regenerację lub przynajmniej spowolnić dalszą degenerację. W postaci wyrównanej marskość wątroby nie stanowi istotnego utrudnienia w życiu chorego, może on zwykle normalnie funkcjonować i pracować. W postaci z dekompensowanej następuje jednak gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia, z reguły uniemożliwiające prowadzenie normalnej aktywności życiowej. W tej postaci dodatkowo wprowadza się leczenie objawowe oraz rozważa wykonanie przeszczepu wątroby, który jest jedyną metodą wyleczenia marskości wątroby i szansą na powrót do normalnego życia.
Początkowe objawy marskości w postaci wyrównanej nie są charakterystyczne. Najczęstszym z nich i pojawiającym się jako pierwszy jest łatwe męczenie i osłabienie. Występować mogą również: utrata apetytu, spadek masy ciała, nietolerancja pewnych pokarmów, zaparcia na przemian z biegunkami, nudności, ociężałość, senność, zaburzenia libido, bolesne skurcze mięśni, występujące szczególnie w nocy, krwawienia z błon śluzowych, świąd skóry oraz stany podgorączkowe niewyjaśnionego pochodzenia.
W okresie wyrównanej marskości wątroby rozpoznanie na podstawie objawów zewnętrznych jest trudne. W rozpoznaniu marskości wątroby uwzględnia się wszystkie objawy wskazywane przez chorego, badania laboratoryjne, próby czynnościowe, ale dopiero biopsja wątroby i badanie histopatologiczne materiału są najbardziej obiektywną formą oceny stanu wątroby.
Charakterystyczne objawy dekompensacji marskości wątroby rozwijają się w zaawansowanej postaci choroby. Dochodzi do zaburzeń funkcjonowania gospodarki hormonalnej, jako że wątroba jest ważnym ogniwem w prawidłowym funkcjonowaniu równowagi endokrynologicznej. W przebiegu marskości wątroby komórki wątroby tracą zdolność wychwytywania endogennych hormonów z krwi, przez co równowaga zostaje zachwiana. U mężczyzn, na skutek zwiększenia stężenia estrogenów we krwi, dochodzić będzie do zmniejszenia libido, impotencji oraz pojawienia się żeńskich cech płciowych – zaniku owłosienia na klatce piersiowej, zaniku jąder, powiększenia gruczołów piersiowych – ginekomastii. Dochodzić może do niepłodności. U kobiet odwrotnie, pojawiać się mogą męskie cechy płciowe, w szczególności nadmierny zarost zwany hirsutyzmem.
U niektórych chorych pojawia się wodobrzusze, które powodować może przepukliny, najczęściej przepuklinę pępkową. Chorzy charakteryzują się specyficzną sylwetką z powiększonym tułowiem oraz cienkimi kończynami – jest to tzw. „sylwetka kasztanowego ludzika”, charakterystyczna dla marskości wątroby. Wodobrzusze powodowane jest najprawdopodobniej przez nadciśnienie wrotne oraz zaburzenia metabolizmu toksyn. W efekcie dochodzi do zaburzenia szeregu mechanizmów krążenia oraz upośledzenia wydalniczej funkcji nerek, co powoduje akumulację wody i sodu w organizmie. Pierwszym etapem leczenia wodobrzusza jest ograniczenie spożywania sodu, chorym zaleca się zaniechanie solenia i zastępowanie soli w kuchni ziołami lub chlorkiem potasu. W słabo nasilonych postaciach wodobrzusza odstawienie soli z reguły wystarcza do cofnięcia się tego objawu. W przypadku nieskuteczności samego odstawienia soli stosuje się leki moczopędne. Jeśli ta kuracja również nie przyniesie rezultatu, co występuje u około 10 proc. chorych, to mamy do czynienia z wodobrzuszem opornym i jedyną opcją leczenia pozostaje przeszczep wątroby.
W przebiegu wodobrzusza dochodzić może do samoistnych zapaleń bakteryjnych, powodowanych prawdopodobnie przez bakterie pochodzące z przewodu pokarmowego. Zapalenie objawia się zwykle wysoką gorączką, wystąpić może wstrząs septyczny oraz zakażenie, które może być czynnikiem wyzwalającym encefalopatię wątrobową o ostrym przebiegu. W przypadku wystąpienia zapalenia z objawami niezbędne jest szybkie podjęcie antybiotykoterapii.
Dochodzi również do wyczuwalnych zmian struktury i wielkości wątroby. U części chorych staje się ona powiększona, a u innych zmniejszona, schowana pod łukiem żebrowym. Mogą być wyczuwalne charakterystyczne, nieprawidłowe guzki regeneracyjne na jej powierzchni.
Najbardziej charakterystyczne są jednak objawy skórne. Pojawia się żółtaczka, która w przebiegu marskości świadczy najczęściej o trwałym upośledzeniu zdolności komórek wątroby do wydalania bilirubiny do żółci i charakteryzuje się umiarkowanym nasileniem objawów. Taka przewlekła żółtaczka niesie złe rokowanie dla chorego. Nieraz żółtaczka wiąże się z nasileniem pewnego czynnika, który może przyczyniać się również do powstawania marskości wątroby, na przykład zatrucia alkoholem, i zanika po jego zniknięciu. Mimo że jest ona bardziej nasilona, to po wyeliminowaniu czynnika wyzwalającego zwykle zanika, a rokowanie jest nieco lepsze. Inne częste objawy skórne związane są z upośledzonym metabolizmem. Należą do nich naczyniaki gwiaździste, czyli tzw. „pajączki”, nadmierna pigmentacja skóry, rumień dłoniowy oraz tzw. kępki żółte – charakterystyczne narośle w oczodołach, głównie nad oczami, odcinające się kolorem od skóry twarzy. Pojawiać się może również na brzuchu charakterystyczna „głowa meduzy”, czyli powiększone żyły krążenia obocznego na skórze.
Poważnym powikłaniem marskości wątroby jest encefalopatia wątrobowa. Jest to zespół zaburzeń funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego w związku z dysfunkcją wątroby. Prawdopodobną przyczyną jest zwiększone stężenie toksyn we krwi, w tym toksyn endogennych, jak amoniak, które upośledzają prawidłową pracę tkanki nerwowej mózgu. Większość osób cierpiących na marskość wątroby doświadcza encefalopatii wątrobowej w postaci utajonej, niedającej wyraźnych objawów. Objawy towarzyszące jawnej encefalopatii wątrobowej to zaburzenia świadomości, zaburzenia snu i rytmu dobowego, zaburzenia osobowości, obniżenie zdolności intelektualnych czy drżenia mięśniowe. W bardziej zaawansowanej fazie dochodzić może do stanów lękowych lub wybuchów agresji, braku koordynacji ruchowej, oczopląsu, a nawet śpiączki. W przebiegu marskości wątroby wystąpić mogą dwa rodzaje encefalopatii dającej objawy – ostra i przewlekła.
Postać ostra związana jest z nagłym pojawieniem się czynnika wyzwalającego, najczęściej jest to krwawienie z przewodu pokarmowego, przedawkowanie leków moczopędnych związane z leczeniem wodobrzusza czy zakażenie bakteryjne. Leczenie sprowadza się do wyeliminowania czynnika wyzwalającego, po czym wszystkie objawy z reguły ustępują i pacjent wraca do pierwotnej sprawności. W celu złagodzenia objawów zaleca się głodówkę, przeczyszczenie i leczenie farmakologiczne, pomagające oczyścić organizm.
Postać przewlekła jest trudniejsza w leczeniu. Wiąże się ona z poważnym uszkodzeniem wątroby. Stosuje się leczenie farmakologiczne oraz zaleca ograniczenie białka w diecie (redukcja poziomu amoniaku we krwi), które powodują zwykle osłabienie objawów lub nawet powrót do postaci utajonej. Jednak jedyną skuteczną metodą leczenia, dającą dobry rezultat w długim okresie, jest przeszczepienie wątroby.
Bardzo częstym powikłaniem marskości wątroby, związanym z zaburzonym krążeniem w obrębie wątroby, jest nadciśnienie żyły wrotnej (syn. nadciśnienie wrotne). Żyła wrotna jest krótkim naczyniem krwionośnym, którym krew dopływa do wątroby. Do naczynia tego krew jest doprowadzana szeregiem innych żył, z żołądka, śledziony, jelit oraz trzustki. Nadciśnienie żyły wrotnej może powodować więc pośrednio powstawanie zaburzeń krążenia również w tych narządach. W efekcie najczęściej dochodzi do hipersplenizmu, czyli nadczynności śledziony. Śledziona jest wyraźnie powiększona, dochodzi w niej do wzmożonego wychwytywania krwinek, co prowadzić może do małopłytkowości, niedokrwistości i leukopenii. Obok zaburzenia syntezy czynników krzepnięcia przez hepatocyty, jest to czynnik warunkujący pojawianie się objawów skazy krwotocznej – krwawienia z błon śluzowych, przewodu pokarmowego, etc.
Ciężkim powikłaniem w przebiegu marskości wątroby jest zespół wątrobowy-nerkowy. Jest on przyczyną większości zgonów w przebiegu marskości wątroby. Zaburzenia metabolizmu i krążenia związane z upośledzeniem funkcjonowania wątroby doprowadzić mogą z czasem do poważnej dysfunkcji nerek. Leczenie sprowadza się do próby usprawnienia czynności wątroby, bez której niemożliwe jest przywrócenie prawidłowej funkcji nerek. U chorych, u których wystąpił zespół wątrobowy-nerkowy, a ogólny stan zdrowia nie jest zły, należy rozważyć przeszczepienie wątroby.
Drugą co do częstości bezpośrednią przyczyną śmierci w przebiegu marskości wątroby jest rak wątrobowokomórkowy (ang. hepatocellular carcinoma, HCC). Jest to jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych na całym świecie. Na rozwój raka szczególnie narażone są osoby, u których marskość wątroby rozwinęła się na podłożu przewlekłego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C oraz w nieco mniejszym stopniu typu B. Rak ten jest możliwy do wyleczenia jedynie przez wycięcie i przeszczep wątroby. Jeśli dojdzie do wystąpienia przerzutów, to rokowanie jest złe i leczenie przyjmuje charakter paliatywny. Rak ten nie odpowiada dobrze na chemioterapię.
Przy leczeniu marskości wątroby od chorego oczekuje się zwykle zmiany trybu życia i pewnych zachowań, które mogą zredukować negatywne objawy oraz wyraźnie przedłużyć życie i polepszyć jego jakość. Najważniejsze jest kompletne wyeliminowanie czynników uszkadzających wątrobę, jak alkohol czy inne substancje chemiczne, o ile to możliwe. Zaleca się oszczędzający tryb życia, a jednocześnie podejmowanie wysiłku fizycznego, odpowiedniego do stanu zdrowia pacjenta. Zaleca się również dobór odpowiedniej diety, ograniczającej spożywanie tłuszczów, ale zawierającej odpowiednią ilość białka (1,0-1,5 g/kg masy ciała), cukry proste, sole mineralne i witaminy. Dieta taka zawierać powinna dużo owoców, warzyw oraz ograniczone ilości mięsa czerwonego, które można zastępować rybami czy drobiem.
3. Marskość wątroby - profilaktyka
Marskość wątroby jest chorobą rozwijającą się przez wiele lat i szansę jej wystąpienia można zredukować praktycznie do zera, przestrzegając kilku zasad higienicznego trybu życia.
By zapobiec marskości wątroby, należy przede wszystkim unikać alkoholu, zakażeń wirusami zapalenia wątroby oraz innych czynników, które przyczyniają się do uszkodzenia wątroby w sposób długotrwały. Całkowita abstynencja alkoholowa, brak nadwagi, unikanie przewlekłego działania substancji toksycznych oraz zakażeń WZW typu B i C zredukują ryzyko wystąpienia marskości wątroby praktycznie do zera. Czasem zaleca się stosowanie suplementów diety zawierających wyciągi z ziela karczocha lub nasion ostropestu plamistego. Działają one ochronnie na zdrowe komórki wątroby oraz wpływają na szybszą regenerację jej uszkodzonych komórek.
👀 Czytaj więcej o problemach trawienia w medycynie naturalnej.
Dlaczego mężczyźni wolą blondynki
a zagrożenia innymi chorobami.
Fot. Coraz więcej na świecie jest mieszańców ras ludzkich.
Naukowcy podkreślają, że wyjaśnień na temat tego, dlaczego mężczyźni wolą blondynki, może być sporo, a wiele z nich ma podłoże kulturowe. Odkrycie 124 genów odpowiadających za kolor włosów może jednak pozwolić znaleźć więcej odpowiedzi nie tylko na temat, ale także ustalić więcej przyczyn niektórych nowotworów; (m.in. czerniaka, raka jąder, prostaty czy jajnika).
Badacze uważają, że nowa wiedza pozwoli także skuteczniej oceniać szanse wystąpienia choroby Leśniowskiego-Cronina oraz wielu chorób jelit. Eksperci sądzą także, że wyniki ich badań zostaną również wykorzystane w kryminalistyce, np. do przewidywania koloru włosów na podstawie materiału genetycznego zebranego na miejscu przestępstwa.
Badacze uważają, że nowa wiedza pozwoli także skuteczniej oceniać szanse wystąpienia choroby Leśniowskiego-Cronina oraz wielu chorób jelit. Eksperci sądzą także, że wyniki ich badań zostaną również wykorzystane w kryminalistyce, np. do przewidywania koloru włosów na podstawie materiału genetycznego zebranego na miejscu przestępstwa.
Brunetki, blondynki a może... rude, łysy, brąz, czarny, siwy, rudy ? Który naturalny kolor włosów uważasz za najbardziej atrakcyjny ? Prawdą jest, że odmienność ras przyciąga i na świecie jest więcej blondynek niż blondynów oraz mieszańców blondynów z innymi rasami ludzkimi - co powoduje wady genetyczne, na poziomi drugiego stopnia, śmiertelności na świecie, chorób cywilizacyjnych.
Dwa typu ras obecnie krzyżówek Mischling
Blondynka + Szatynka = Aryjka Hitlera
- Blondynka / Nordycka
- Brunetka / Aryjska - dzieci mieszańców ras, gdzie dziecko może być blondynem lub szatynem. Częściej z wadami genetycznymi, w tym autyzm lub schizofrenia, a także transwestytyzm.
Moim ojcem był kundel a matką była suka...
Mischling ( Mieszaniec - Pokurcz )
Badania historyczne czystości rasy Adolfa Hitlera.
Mischling ( Mieszaniec - Pokurcz )
- Mischling ( z języka niemieckiego w tłumaczeniu na język polski: mieszaniec półkrwi, „mieszaniec”, „kundel”, „hybryda” bez rodowodu szlacheckiego: Blondynka + Szatynka = Aryjka ) – określenie wykorzystywane głównie do opisu zwierząt powstałych przez skrzyżowanie ras. Niemieccy naziści w ustawach norymberskich z 1935 określali tym słowem Niemców mających w swoim drzewie genealogicznym osoby uznane za Żydów. Wprowadzono dwie kategorie rasowe, czystości podgatunku aryjskiego:
- Żyd półkrwi (żydowski mischling I stopnia) – osoba mająca w swoim drzewie genealogicznym dwoje żydowskich dziadków.
- Żyd ćwierć krwi (żydowski mischling II stopnia) – osoba mająca w swoim drzewie genealogicznym jednego żydowskiego dziadka.
Badania historyczne czystości rasy Adolfa Hitlera.
Dlaczego blondynki są atrakcyjniejsze historycznie ?
Fot. Adolf Hitler z żoną.
Fot. Adolf Hitler z żoną.
Ta blondynka jest Nordycka, twierdzi kustosz muzeum. Naziści chcieli udowodnić, że górale polscy to rasa nordycka. W 1940 roku niemieccy naukowcy rozpoczęli w kilku wsiach Podhala
specjalne badania antropologiczne. Chcąc fałszywie wykorzystać odrębność
kulturową górali, hitlerowcy zamierzali udowodnić, że mają oni wiele
cech nordyckich. Badani górale umierali ze strachu wiedząc, że hitlerowcy realizują na
terenie Generalnej Guberni nazistowski program segregacji rasowej. Bali
się, że mogą podzielić los Żydów czy innych nacji poddanych
eksterminacji. Zadaniem tej sekcji było posegregowanie ludności polskiej pod względem
rasowym i przeznaczenie do szybkiej albo do rozłożonej w czasie
germanizacji. Teraz, po 70 latach, pomagała pracownikom Uniwersytetu Jagiellońskiego
odnaleźć ludzi, na których hitlerowscy naukowcy przeprowadzali testy. Mierzyli głowy, rozpiętość oczu, kolor włosów, wzrost i wagę - wspomina Marduka. - Ludzie bali się, że te badania zakończą się wywózką do
Niemiec. Zwłaszcza, że zostaną zabrane małe dzieci, które mają blond
włosy i niebieskie oczka. Opisywali nawet gospodarstwa, w których żyli górale, ich jadłospis. Podobne metody badawcze stosowano wobec Żydów w getcie w Tarnowie przed unicestwieniem ludności. Jak tłumaczyła Maj, dla wielu góralek najbardziej bolesnym przeżyciem
było to, że do badań musiały się rozebrać. Po zakończeniu wojny alianci
zabrali z jednego z zamków w Bawarii kilka skrzyń, w których znajdowały
się kartoteki przebadanych mieszkańców Podhala. W 2006 r. senat UJ
zdecydował o odkupieniu z Smithsonian Institution w Waszyngtonie zbioru
materiałów zgromadzonych w czasie II wojny światowej przez pracowników
Instytutu Niemieckiego.
Fot. Najładniejsze żydówki brunetki pół krwi II Wojny Światowej.
Żydówka Rachel Stein (Carice van Houten ) wraz z rodziną ukrywa się w domu, który zostaje zbombardowany. Po katastrofie wszyscy podejmują niebezpieczną próbę przedostania się na tereny wyzwolonego przez aliantów południa kraju.
Ich ucieczka kończy się tragicznie na rzece, gdzie zostają schwytani przez niemiecki patrol. Rachel jako jedyna uchodzi z życiem i ucieka. Wstępuje do holenderskiego ruchu oporu i dostaje ważne zadanie. Pod nowym nazwiskiem El-lis de Vries ma przeniknąć w szeregi wroga i uwieść oficera SD (wywiadu SS) Ludwiga Muentza (Sebastian Koch). To od niego zależą losy holenderskich jeńców i cywilów zatrzymywanych podczas łapanek. Rachel staje się uwodzicielską blond-pięknością, która zabawia esesmanów wokalnymi występami. Zbliża się do Ludwiga Muentza i niespodziewanie odkrywa w nim człowieka. W dodatku na tyle ciekawego, że wbrew wszelkim zasadom zakochuje się w nim.
Fot. Legenda: Maja matka urodziła się podczas wojny w Heidenheim - Niemcy. Grupa krwi; ( RH - 0 ), - Brunetka. Jej matka Aniela Kosztyła, przed urodzeniem córki - jako panna, wyjechała na roboty do Niemiec z Magierowa. Po wojnie wróciła z dzieckiem do Polski. Jej ojciec był nie znany. Miejscowość Magierów, mamy w Polce i na Ukrainie. Wyszła za mąż, dziesięć lat po moim urodzeniu, za mego ojca Szczepana Wojciecha Surowa, przyjmując przydomek Surowa. Większość dzieci posiadało grupę krwi ojca - pięcioro, a tylko jedno grupę krwi matki. Ukończyła szkołę rolniczą. Pochowana w Brzozów. Wiele osób z kresów polski, arystokratycznych rodów, od strony rosyjskiej ma kolor oczu piwny w przekładzie nawet filmu: ,, Boża Podszewka ''.
Literatura i Film II Wojny Światowej w Polsce.
Fot. Najładniejsze żydówki brunetki pół krwi II Wojny Światowej.
Kwiecień 1943 roku. Debora Singer wyskakuje z wagonu transportującego krakowskich Żydów. Podczas próby ucieczki boleśnie skręca w kostce nogę i nie jest w stanie uciekać. Przekonana, że nie ocali życia, siada w sosnowym zagajniku, czekając na śmierć. Słyszy odgłosy obławy. Nagle nadjeżdża wojskowy motocykl. Do przestraszonej dziewczyny zbliża się esesman. Debora jest Żydówką, czyli – jest winna. Przed nią staje hauptsturmführer Bruno Kramer. W tym miejscu ta historia mogłaby się właściwie skończyć. To jednak dopiero jej początek... Pełna niespodziewanych zwrotów akcji, barwnych postaci, osadzona w realiach II wojny światowej, powieść, w której nic nie jest proste, ale wszystko staje się możliwe, gdy w grę wchodzą uczucia. Esesman i Żydówka to coś więcej niż romans. To świadectwo człowieczeństwa w obliczu okrucieństw wojny. Momentami szokująca, bardzo wzruszająca i niebanalna opowieść o wojennych rozbitkach. O nieprawdopodobnej, zakazanej miłości. Kat i ofiara. Czy takie uczucie mogło wydarzyć się naprawdę ?
"Żyjący w czasach II wojny światowej przekonali się, że miłość była nierzadko jedyną wartością. Kiedy żołnierze Wermachtu z polecenia Hitlera podbijali Europę, żadne związki nie były łatwe. A już wysoko postawionego oficera SS i zbiegłej z transportu do Auschwitz Żydówki, nie był w tej materii wyjątkiem. Poznajcie losy Debory i Brun.
Kolor oczu między Polską a Niemcami a genealogia Polski
Fot. Legenda: Mój ojciec urodził się przed wojną w Krakowie - Polska. Grupa krwi; ( RH + 0 ), - Brunet. Jego matkę Janina Niestuj została rozstrzelana w łapance, przez Niemców, dostała kulę w tył czaszki. Jego ojciec Karol Surowa, miał tatuaż obozowy na ręce. Wyzwolili ich Rosjanie i dobrze władał językiem polskim oraz rosyjskim. Ukończył Technikum Budowlane z samymi ocenami wyróżniającymi - prymus z Krakowa, odbył służbę wojskową. W poszukiwaniu pracy lub wypoczynku przyjechał z Krakowa do Ustrzyk Dolnych i tam poznał moją matkę w Nadleśnictwie. Pochowano mego ojca w Ustrzykach Dolnych. Ojciec za życia twierdził, że pochodzi z aktorskiej rodziny, choć stacja kolejowa Niestoja, po jego matce po kądzieli, jest do dziś. Mój ojciec miał tatuaż, od nadgarstka po łokieć na prawej ręce z mieczem, o którego owiną się wąż - niczym symbol Mojżesza: ,, Laska i Wąż '' w 10 przykazaniach.
Czy to może być prawdą, że Debora - żydówka krakowska, mając niebiesko - szare oczy była kochanką SS i uciekła z pociągu ? Ale fakt jest faktem, że w wieku 51 lat zwichnęłam sobie prawą stopę niczym Debora, mając kolor jej oczu i oczu mego ojca. Problem choroby stup, dotyka mnie od dzieciństwa. Teraz nie mogę przed niczym uciekać... nawet przed swym zgubnym losem.
Debora: Według Księgi Sędziów Debora była prorokini Boga Izraela, czwartym sędzią przed-monarchicznego Izraela ... niczym imię hebrajskie Elżbieta, w Bogu przysięga. Ponoć kolor włosów i kolor oczu, to jedyna rzecz genetyczna której nie należy zmieniać, gdy pewna grupa etniczna ma skłonność do wypadków dziedzicznych.
Czy to może być prawdą, że Debora - żydówka krakowska, mając niebiesko - szare oczy była kochanką SS i uciekła z pociągu ? Ale fakt jest faktem, że w wieku 51 lat zwichnęłam sobie prawą stopę niczym Debora, mając kolor jej oczu i oczu mego ojca. Problem choroby stup, dotyka mnie od dzieciństwa. Teraz nie mogę przed niczym uciekać... nawet przed swym zgubnym losem.
Debora: Według Księgi Sędziów Debora była prorokini Boga Izraela, czwartym sędzią przed-monarchicznego Izraela ... niczym imię hebrajskie Elżbieta, w Bogu przysięga. Ponoć kolor włosów i kolor oczu, to jedyna rzecz genetyczna której nie należy zmieniać, gdy pewna grupa etniczna ma skłonność do wypadków dziedzicznych.
Literatura i Film II Wojny Światowej w Europie.
Fot. Najładniejsze żydówki blondynki ćwierć krwi a Holandia w 1944 r.
Żydówka Rachel Stein (Carice van Houten ) wraz z rodziną ukrywa się w domu, który zostaje zbombardowany. Po katastrofie wszyscy podejmują niebezpieczną próbę przedostania się na tereny wyzwolonego przez aliantów południa kraju.
Ich ucieczka kończy się tragicznie na rzece, gdzie zostają schwytani przez niemiecki patrol. Rachel jako jedyna uchodzi z życiem i ucieka. Wstępuje do holenderskiego ruchu oporu i dostaje ważne zadanie. Pod nowym nazwiskiem El-lis de Vries ma przeniknąć w szeregi wroga i uwieść oficera SD (wywiadu SS) Ludwiga Muentza (Sebastian Koch). To od niego zależą losy holenderskich jeńców i cywilów zatrzymywanych podczas łapanek. Rachel staje się uwodzicielską blond-pięknością, która zabawia esesmanów wokalnymi występami. Zbliża się do Ludwiga Muentza i niespodziewanie odkrywa w nim człowieka. W dodatku na tyle ciekawego, że wbrew wszelkim zasadom zakochuje się w nim.
Kolor oczu między Polską a Niemcami a genealogia Europy
Fot. Legenda: Maja matka urodziła się podczas wojny w Heidenheim - Niemcy. Grupa krwi; ( RH - 0 ), - Brunetka. Jej matka Aniela Kosztyła, przed urodzeniem córki - jako panna, wyjechała na roboty do Niemiec z Magierowa. Po wojnie wróciła z dzieckiem do Polski. Jej ojciec był nie znany. Miejscowość Magierów, mamy w Polce i na Ukrainie. Wyszła za mąż, dziesięć lat po moim urodzeniu, za mego ojca Szczepana Wojciecha Surowa, przyjmując przydomek Surowa. Większość dzieci posiadało grupę krwi ojca - pięcioro, a tylko jedno grupę krwi matki. Ukończyła szkołę rolniczą. Pochowana w Brzozów. Wiele osób z kresów polski, arystokratycznych rodów, od strony rosyjskiej ma kolor oczu piwny w przekładzie nawet filmu: ,, Boża Podszewka ''.
Komentarze
Prześlij komentarz